هر دو پاراگراف یه بار نویسنده تذکر می‌داد که جنگ جای زن‌ها نیست و جنگیدن اساساً کار مردانه‌ایه (چون همون‌طور که می‌دونیم، برای مردها خیلی ساده‌ست که تفنگ دستشون بگیرن و آدم بکشن)، زن‌ها برای جنگ ساخته نشده‌ان بلکه برای گل و روبان و عشق و فلان ساخته شده‌ان و جنگ "زنانگی" بعضی از اون‌ها رو ازشون گرفته. همون تفکر "زن ریحانه است". جالب نبود.