Ook dit boek leest lekker weg. Is ook wel nodig als je steeds maar eventjes kunt lezen. Ik miste Alfred in dit boek, maar Zifnab is ook een geweldig karakter, zeker als hij ruzie maakt met zijn draak. Haplo krijgt steeds meer diepgang, wat het verhaal ten goede komt. Het is zo dubbel. Gevoelsmatig ben ik helemaal voor de Sartanen. Ik vind Haplo's devotie voor zijn Meester maar ongezond en hij is me te hard. En toch leef ik met hem mee, hoop ik dat hij gelukkig wordt. Maar niet als dat betekent dat zijn Meester zijn zin krijgt. Die vind ik toch echt een kwal van een vent en dat terwijl ik nog helemaal niet veel van hem weet. Nu op naar deel 3: Vuurzee.