Geçmişinde çok bir şey yaşamamış ve belki de gerçek acıyı tatmamış; hastalarının durumunu çok iyi anlayamayan ve başka şeyler düşünüp okumaya çok vakti olan bir doktor ile acının anlamını tadan ve koğuşunda düşünceleriyle baş başa kalan zeki ve görmüş bir akıl hastasının diyaloglarına şahit oluyoruz. Doktorun yaşadığı zihinsel ilerleme - ki buna aslında belki de akıl sağlığını yitirme de diyebiliriz- onun bazı şeyleri farketmesine ve etrafındakiler tarafından kafayı üşüttüğünü düşünülmesine yol açıyor.

Çok beğendiğim bir eser oldu. Son zamanlarda okuduklarımdan farklıydı ve eminim ki bu son çehov okuyuşum olmayacak.