'De geheugenpolitie' is een eigenaardig boek. Op een eiland verdwijnen met de regelmaat dingen, niet alleen in het echt maar ook in het geheugen van de meeste bewoners: bonen, ferry's, vogels, rozen, boeken en gaandeweg nog wat fundamentelere dingen. Wie zijn herinneringen wel behoudt, wordt door een totalitair regime opgejaagd en weggevoerd. 
Yoko Ogawa beschrijft in heldere, licht onderkoelde en bedachtzame zinnen hoe het hoofdpersonage in deze wereld leeft en beweegt, bijna alles gelaten ondergaat maar toch een vorm van verzet pleegt. Eerder dan een dystopische roman, wordt dit boek zo een surrealistische reflectie over herinneringen en welke dingen ertoe doen, zonder dat je een heldere conclusie krijgt opgedrongen. Misschien onvermijdelijk dat je na het lezen van de laatste bladzijde wat verward achterblijft.