Een mooi, kleurrijk verhaal waar het plezier in de taal, en het vertellen, van afspat. Salomé, Hbib, Hind, de beul, en tal van andere personages passeren de revue, de één wat uitgediepter dan de ander, maar allemaal memorabel. Ik heb echt genoten van de sterke entrees van sommige karakters, en ik vond de taal ook prachtig. Het is wel een stuk bloemrijker dan je in een traditionele Nederlandse roman vindt, maar dat vond ik een grote plus (want die traditionele romans vind ik over het algemeen doodsaai en veel te navelstaarderig). 

Wat begint als een wat aparte, humorvolle vertelling over Nederlanders met een immigrantenachtergrond wordt steeds dieper en voller, met de Jaren van Lood in Marokko uiteindelijk als leidraad. Een periode uit de geschiedenis waar ik niets van afwist, zoals ik maar weinig weet over de rest van de wereld - en dankzij boeken altijd weer wat meer over leer. Het verhaal liet me zien dat iedereen de geschiedenis met zich meedraagt, of ze nou gevangenen waren of de beulen in die gevangenis. En beide kanten van zo’n verhaal verdienen het om gehoord te worden, anders kun je als mens, en als land of cultuur, niet verder.