Die Hauptfigur des Romans, ein Mann, ist im Ruhestand. Er und seine Frau schlafen in getrennten Zimmern, kommen aber gut miteinander aus. Er trifft Mie, eine Frau, die ihm anbietet, bei ihrer Firma als Stand-In zu arbeiten, also bei Fremden deren Angehörige zu spielen. Er absolviert drei Aufträge, zuerst als Großvater, dann als Ehemann und dann als Gast auf einer Hochzeit.

Gehen tut es in dem Roman aber nicht darum, was passiert, sondern um die Gedanken- und Gefühlswelt der Hauptfigur. Es handelt sich um einen durchgehenden inneren Monolog. Wie die Hauptfigur wirklich weißt, weiß man nicht, auch den Namen seiner Frau und Kinder wird nicht erwähnt. Namen bekommen nur andere Charaktere. Herr Kato ist der Großvater, den er bei seinem ersten Auftrag spielt.

Ein gut geschriebener Roman; für mich aber etwas zu viel heiße Luft und eine ziemlich abstruse Handlung.

Hoe Milena Michiko Flašar de vergane glorie van een leven beschrijft, is aangrijpend. Het creëert een melancholische en indringende sfeer, zelfs al is het hoofdpersonage niet de sympathiekste mens die er rondloopt, neen, soms echt een zware egoïst. Er zit een zekere poëzie in de momenten die beschreven worden, en van het trieste soort.

En toch vond ik bij het uitlezen van het boek dat er iets ontbrak. De verhaallijn waar de titel naar verwijst, is vrij bijzonder, maar wordt niet in zijn volle potentieel uitgewerkt, bovendien vrij abrupt afgebroken en nauwelijks verweven met de rest van het verhaal. Voor een verhaal als dit, waar de evolutie van het hoofdpersonage zo belangrijk is, wordt er weinig nadruk gelegd waarom die evolutie precies gebeurt, en zelfs weinig nadruk op de evolutie zelf. Het is misschien een keuze van de schrijfster om vooral aan "show, don't tell" te doen, maar door deze loutere opeenvolging van momentopnames wordt uiteindelijk de lezer net wat te veel aan zijn lot overgelaten. Het is een boek dat een grote kracht zou kunnen hebben, maar nu vooral wat gezapig voortkabbelt.

Ik ben er zeker van dat Milena Michiko Flašar een bijzonder boek in zich heeft, maar dit is het dus nog niet. (Noot: haar debuut heb ik nog niet gelezen, weet het me te zeggen als dat wel dat bijzonder boek is.)

(3,5 sterren)

First DNF of the year

Ich kam irgendwie nicht rein. Die Geschichte hat mich nicht so angesprochen.

While there are no issues or errors with the translation and the writing, it commits the ultimate sin...it's boring. I love reflective fiction but none of the characters in this book interested me. Nor did the things they went about doing in overly produced ways.

I don't want to belabor my point so I'll leave it at this. It wasn't bad, it doesn't deserve a 1. It wasn't good or engaging, I didn't care what happened to anyone in this book. Disappointing because the premise seemed like a real winner.

EDIT: For my own edification later, I DNF'd this book somewhere around the middle. Two-stars felt too generous for something I couldn't even finish reading.

In my brain, this book is A Man Called Ove meets Before the Coffee Gets Cold.

This is a story about an older man, recently retired, trying to find his purpose and way in the world since he has left his lifelong job. He is a terrible husband, stuck in the past, and doesn't know what he should fill his days with. He is extremely self centered when it comes to his relationships, presumably because he spent so much of the past forty years at work, away from his wife and family.

Here's where the premise gets weird. This book markets itself as an older man who "plays family," and he does! But only for about 30 pages of the book, 100 pages in. I was excited to read about how playing different characters in different families would alter his perspective on HIS life, but it fell short. This book is ultimately an inner monologue about his life, with subtle growth in the end.

It was a good read, but it was a completely different story from what I thought I would be reading about.

Melancholy short novel focused on a retired Japanese business man who is a bit at a loss at his new jobless life. He runs into a vibrant young woman who introduces him to a new part time job as part of happy family. He learns to play small parts in people’s family dramas. I’m doing so he learns more about his actual family and his role.