There was a certain joy in completing this one, perhaps it was the sublime day outdoors, but I was elated to end this contrived rasher of shocking images. The novel shouldn't be considered a meditation, as such, instead, it was an excercise in excess. I didn't flinch, but I was annoyed.

Grappig maar vaak iets te absurd/overdreven/vaag.

Eindelijk uit, wat een ellende. Hopeloos op zoek naar het moraal van het verhaal. Maar eigenlijk zit er niet zoveel achter. Wat walgelijke vergelijkingen met personen uit het verleden, maar verder is er weinig aan toe te voegen.

dit boek is grappig door scherpte. wist je dat het best wel ingewikkeld is met die joden? ja dat vind grunberg ook alleen behandelt hij het niet met de voorzichtigheid die je verwacht. mein kampf vertalen in het jiddisch, een pelikaan of teelbal als Verlosser... allemaal absurd.
het klinkt misschien warrig zoals ik het zeg, en dat was het in het lezen ook wel eens: je hebt soms gewoon meerdere perspectiefwisselingen binnen één paragraaf. en sommige delen van het boek zijn heel uitgerekt terwijl andere juist te kort zijn - de laatste "act" is te kort, te vlug, terwijl dat deel juist het helderst een "boodschap" laat zien. de bizariteit kwam minder goed tot recht door de verwarring
toch interessant boek, om over na te denken ook, want er zit erg veel in. 7,5/10 °✓.

Welcome to the world of Xavier Radek, teenage high schooler and grandson of a late Nazi SS officer living in Basel, Switzerland with a highly developed aesthetic sense and noble ambitions, his highest and most noble ambition, as it turns out, is taking on the role of comforter of the Jewish people. After enjoying two highly regarded Dutch novelists, Willem Frederik Hermans and Cees Nooteboom, I wanted to explore a contemporary Dutch author and came across Arnon Grunberg and his outrageous novel. I’m very glad I did since young Arnon tells Xavier Radek's provocative tale in a most accessible and easy-to-understand language at times lyrical and richly poetic.

In the first section of the novel we are introduced to main character Xavier's peculiar way of looking at the world, for example when he makes a public pronouncement at his school that the pursuit of beauty is his highest goal and observes how all of human suffering is but an emergency exit out of the realm of the beautiful. And then, sometime later, Xavier reflects on how beauty is a fine thing but a person needs a higher aim, and, in his case, that higher aim means aligning himself with Zionism as an ideal, an ideal, he judges, that fits him like a custom made suit. Of course, since Xavier was not raised Jewish and claims a grandfather who was a staunch member of the Nazi SS party, there is a strong irony at work here.

Rather than conveying any specifics of plot, let me simply note how this novel is laced with a good measure of not only irony but also satire and black comedy and how Arnon Grunberg introduces us to a number of characters surrounding Xavier, or, perhaps more precisely, character sketches surrounding Xavier, since a few telling details of each person is all the author needs to set the tone of his novel told with a light authorial touch as he touches on the dark subjects of violence, domination, sadism and masochism:

Awromele – Son of a Rabbi, Xavier's Jewish friend, companion and occasional lover, who tutors Xavier in Yiddish, who has dark hair and smooth, white skin and is seen by Xavier as having a drop of changeless beauty.

The Mother -- Xavier's mother, that is, who spends many hours in the kitchen and, as the story develops, acts out her masochistic and sadistic tendencies.

The Architect Father - Xavier's father, that is, a man who craves not only a high level of order in life but who also craves messages and saunas.

Marc - The mother's boyfriend who appears once the architect father leaves the scene, a man who fills his time with jazz and jet flight simulation and who also has powerful feelings for Xavier.

Dancia - Awromele's younger sister who becomes the object of bullying and abuse at school and then assumes the role of willing victim.

Rochele - Awromele's much younger sister who envisions the messiah as a pelican (thus the captivating cover of the book), a pelican who will fly her on its back to America.

The Egyptian - Sexy restaurant owner and falafel king, but, being an Arab, is a universal object of hatred.

Bettina - Sexually charged young lady who takes on a number of social causes along with her own cause of having lots of sex and keeping up with the current fashions.

Mr. Schwartz - Old half-blind Jewish businessman who trades in cheeses and offers his services to Xavior as a circumciser.

The Tall Boy - Leader of a schoolyard pack who quotes Kierkegaard and uses the Danish philosopher as a stand-in for the German Führer, or, as the novel's characters refer to him – ‘You-Know-Who'.

You-Know-Who - Although Hitler isn't an actual character in the novel, the Führer casts his shadow (thus the cover of the book – bold black and red with white trim). Indeed, the mentality of Nazism infects a number of characters.

The first 350 pages take place in Basel when Xavier is a 16-year old student, the next 50 pages continues with teenage Xavier in Amsterdam and the last 50 pages is a fast-forward, covering the subsequent 20 years of Xavier's life wherein his worldview of beauty and becoming the Jewish messiah plays itself out in unexpected and brutal ways. Such a meaty, thought-provoking novel, a book that would make an excellent choice for anybody wishing to ponder a number of challenging perennial and contemporary philosophical topics. Highly recommended.


Basel, Switzerland - Setting for the major portion of the novel

Ik vond dit boek wel erg cynisch en af en toe grimmig. Heb ook wel respect voor de fantasie en (on)logica van Grunberg, maar vond het over het algemeen af en toe beetje problematisch (vooral wat betreft vrouwelijke personages ook?), maar ook grappig en bijzonder en gruwelijk.

De Joodse Messias eindigt met een doorgeslagen machthebber (in dit geval de minister-president van Israël) die zich door eerdere acties heeft geïsoleerd van de meeste andere landen in de wereld en die nu niets meer te verliezen heeft en klaar zit in zijn bunker om op de spreekwoordelijke rode knop te drukken.
Een verontrustend scenario dat ook anno 2023 de gemoederen bezig houdt. De Joodse Messias is daarmee een roman die zeker stof tot nadenken geeft. Bovendien weet Grunberg zijn ideeën over machtswellust, liefde en haat, nou ja, eigenlijk zijn ideeën over wat dan ook vaak heel treffend in originele en/of snedige oneliners te formuleren. Wat mij betreft zijn in deze roman die rake formuleringen de krenten in de pap. Een pap die ik voor het overige eerlijk gezegd nauwelijks te pruimen vond.
Bij Grunberg kom je al snel uit bij scenes waarin allerlei onsmakelijkheden worden opgedist, meestal in verband met de menselijke genitaliën en allerlei lichaamsholtes. Grunberg bespeelt er gemakkelijk de menselijke gene mee. Een soort onderbroekenlol. Als dat maar doorgaat en doorgaat, wordt het dodelijk vervelend. Het is satire, zal ik geacht worden te denken. Zwarte komedie. Maar het is een dunne grens tussen satire en meligheid. Voor mij zit Grunberg in De Joodse Messias aan de verkeerde kant van die grens. In het hele boek komt geen normaal persoon voor. Iedereen praat Grunbergiaans. Zelfs een jonge en onervaren beveiligingsmedewerker van een warenhuis. Een 16-jarige puber citeert natuurlijk Kierkegaard. Nee, niet Kierkegaard, hij citeert wat Camus gezegd heeft wat Kierkegaard gezegd zou hebben. Al die gekunstelde dialogen, voor mij wordt het op een zeker moment flauwekul. Over gekunsteld gesproken: er zijn ook nog de opgelegde overeenkomsten tussen de hoofdpersoon, Xavier Radek, en Hitler (wiens naam niet wordt genoemd maar naar wie wordt verwezen met Je-Weet-Wel-Wie). De geamputeerde teelbal, de schilderambities zonder erkenning te vinden, de ondergang in een bunker. Weinig fijnzinnig. Grunberg heeft interessante en intrigerende ideeën, maar wat mij betreft is hij er met De Joodse Messias niet in geslaagd hier een goede roman van te maken.

Well, it takes a lot for me to not finish reading a book... and I just couldn't bring myself to complete this one. Too much focus on the male genitalia for my liking.