daviddevaal's reviews
511 reviews

Door de wat lauwe recensies van 'De stad en zijn onvaste muren' van Haruki Murakami heeft het een tijdje geduurd voor ik dit boek heb gelezen. En ja, het is niet echt zijn beste. Maar een wat mindere Murakami is nog altijd een geweldig boek en ik heb opnieuw  graag in zijn wondere wereld vertoefd. Het lezen dus zeker meer dan waard, zeker voor wie worstelt met wat het leven brengt en af en toe verlangt naar pure routine. 

Pulitzer-winnaar 'Tot in de hemel' start met acht heerlijke miniatuurtjes, waarin al ganse levens worden verteld en waarin bomen een grote of kleine rol spelen. De mensen die we zo leren kennen, leven verder in de volgende hoofdstukken en leren er elkaar soms kennen. Bomen zijn overal, in de levens van de karakters, in feiten en inhoud, in de structuur van het boek, waarin verhalen vertakken, meanderen en grillig hun weg zoeken. Richard Powers schreef een pakkende liefdesverklaring aan de natuur én de mens, een noodkreet over wat er allemaal aangericht wordt, en een verkenning van hoe tegen die teloorgang en de machtige krachten die ervoor verantwoordelijk zijn geageerd kan worden. Met geloof dat het tij nog te keren valt en scepsis over de bereidheid daarvoor te doen wat nodig is. Prachtig boek. 

'De geheugenpolitie' is een eigenaardig boek. Op een eiland verdwijnen met de regelmaat dingen, niet alleen in het echt maar ook in het geheugen van de meeste bewoners: bonen, ferry's, vogels, rozen, boeken en gaandeweg nog wat fundamentelere dingen. Wie zijn herinneringen wel behoudt, wordt door een totalitair regime opgejaagd en weggevoerd. 
Yoko Ogawa beschrijft in heldere, licht onderkoelde en bedachtzame zinnen hoe het hoofdpersonage in deze wereld leeft en beweegt, bijna alles gelaten ondergaat maar toch een vorm van verzet pleegt. Eerder dan een dystopische roman, wordt dit boek zo een surrealistische reflectie over herinneringen en welke dingen ertoe doen, zonder dat je een heldere conclusie krijgt opgedrongen. Misschien onvermijdelijk dat je na het lezen van de laatste bladzijde wat verward achterblijft. 

 'De fatale toewijding van verdachte X' is een vermakelijke misdaadroman, waarin je van meetafaan alles lijkt te weten, tot dat niet zo blijkt te zijn. Geschreven door de Japanse auteur Keigo Higashino en ook gesitueerd in Japan, lijken er toch enkele verschillen te zijn in vergelijking met op  westerse of Amerikaanse leest geschoeide thrillers, al heb ik onvoldoende voorkennis om daar over te kunnen oordelen. Ik las nog een review waarin werd gewezen op aanzienlijke plotholes, maar ik ben nogal goed in suspension of disbelief, dus dat hinderde me niet. Leuk boek.

 'Dezelfde maan' is een verzameling paragrafen waarmee Dorien Dijkhuis vertelt hoe het moeilijk kan zijn keuzes te maken en hoe alles anders kan lopen als toch keuzes gemaakt worden, afgewisseld met weetjes over onder andere cicaden. Een kort werk dat soms inzichtsvol is, soms interessant, maar dat al bij al geen heel grote indruk heeft achtergelaten, al heb ik geen spijt dat ik het gelezen heb. 

 Ik heb zelden een boek gelezen waarin zo veel rust zit als in Booker Prize-winnaar ‘Orbital’ van Samantha Harvey. Ze beschrijft een dag in het leven van zes astro/kosmonauten in het Internationaal Ruimtestation. Een dag in het ISS, dat zijn 16 omwentelingen om de aarde. 16 zonsopgangen en 16 zonsondergangen. Eerder dan te vertellen wat ze daar doen, vertelt de schrijver wat er gedacht en gezegd wordt. Op die manier wordt het een roman vol mooie bespiegelingen over onze planeet en wat het met je doet als je, heel letterlijk, het bredere plaatje kunt bekijken en los moet komen van fundamentele ankerpunten als tijd en zwaartekracht. Een boek om te degusteren, en tussen de hoofdstukken door de live feed van het ISS te bekijken.