Reviews

La città e i cani by Mario Vargas Llosa

uncleeddie's review against another edition

Go to review page

dark fast-paced
  • Plot- or character-driven? A mix
  • Strong character development? Yes
  • Loveable characters? No
  • Diverse cast of characters? It's complicated
  • Flaws of characters a main focus? Yes

4.0

bianevaristo's review against another edition

Go to review page

5.0

“Jugamos a los héroes porque somos cobardes, a los santos porque somos malvados: hacemos el papel de asesinos porque nos morimos por asesinar a nuestro vecino: jugamos porque somos mentirosos desde nuestro nacimiento.” -Sartre. J.P.

La ciudad y los perros nos narra el último año de los alumnos de Leoncio Prado, un colegio militar de Lima. Nuestros protagonistas son Alberto "El Poeta", Ricardo Arana "El Esclavo" y "El Jaguar", aunque también nos acompañan sus compañeros de clase, sus superiores y novias, destacando en especial a Teresa.
Los alumnos del colegio se educan en una estructura construida con disciplina implacable y violenta, viéndose obligados a sobrevivir en un ambiente con prejuicios raciales y diferencias entre las clases sociales y económicas extremadamente arraigadas. La única salida es no mostrarse como son y trasgredir las normas establecidas.
Inspirado el Faulkner, Vargas Llosa adopta de su maestro el uso de múltiples perspectivas, los saltos en el tiempo, la incorporación de varios narradores y la confusión y multiplicación de voces. La ingeniosa habilidad arquitectónica de Vargas Llosa para construir tramas circulares está presente desde su primera novela.
La obra está estructurada en dos partes de igual duración, pero de tonos opuestos. El narrador está presente en todos los fragmentos de la historia y no es visible en ninguno de ellos. Él nos permite articular, unir y desmembrar los trozos, encontrando un hilo de continuidad entre los diferentes tiempos y espacios. La novela funciona como un poema, como un círculo. El Leoncio Prado es un paso en la vida de los personajes, quienes luego regresaran a su vida previa. Como lectora, la sensación que deja la pluma de Vargas Llosa es de estar inmersa en la novela y ver como poco a poco la historia se construye con cada página pasada.
El espacio de la novela es, tal como dice su título, la ciudad de Lima y junto a ella la sociedad del Perú. El Colegio únicamente constituye el círculo interno, íntimo, de nuestros personajes donde se mezclan serranos, costeños y gente diversa del país.
En el entorno exterior podemos encontrar a Teresa, el interés romántico de cuatro de nuestros personajes. Las tensiones generadas entre el Jaguar, Alberto, el Poeta y el Esclavo por ella conducirán a la muerte de este último, el conflicto central de la novela. Este acontecimiento la separa las dos partes previamente mencionadas y se verá agravado por la actuación corrupta del mando militar y sus valores. ¿Fue un suicidio, un accidente o un asesinato por el robo de un examen? El tono de la segunda parte es más oscuro en la búsqueda de la resolución del crimen y la absolución de los protagonistas.
Las relaciones de los personajes masculinos con Teresa son distintas entre sí por las diferentes maneras en las cuales encaran su masculinidad. Por un lado, Alberto se define por su superioridad intelectual y cinismo mientras que el Jaguar alcanza el dominio de sus compañeros de clase a través del dominio de la fuerza, dirigido por la pérdida y nostalgia ocasionadas por ella. Vargas Llosa no crítica solamente a la academia militar, sino que su reflexión cuestiona las definiciones de hombría y los valores detrás de la sociedad peruana de 1960. Este análisis queda más que evidente en los apodos de los alumnos, en los cuales abundan aquellos con referencias a la morfología animal (véase El Jaguar, La Boa, etc.)
Vargas Llosa cierra la novela con el Jaguar, delatando que él era el personaje anónimo del cuál sabíamos todo su pasado y permitiéndonos encajar las piezas del rompecabezas. Lo único que queda sin resolver es quién mató al Esclavo. A fin de aportar algo al debate, comparto mi opinión: Teniendo en cuenta los temas de la novela y el trasfondo ahora conocido de El Jaguar, yo no creo que él haya consumado el asesinato. Su reacción cuando el Poeta le cuenta que fue él quien delató a Cava parece sincera y para mí el Jaguar solo quería dejar de estar "machucado" y volver a ser el hombre que fue durante los tres años anteriores para sus compañeros. Es por ello que no protesta ante las acusaciones.

Para mí siempre es un placer leer a cualquier autor latinoamericano, más aquellos integrantes del boom, y aún más a Vargas Llosa. Su primera novela es una obra maestra en todos los sentidos que una novela puede serlo y mi favorita de las que leí de él. El autor nos permite conocer a todos los personajes, empatizar y comprender sus acciones. Los personajes son machistas, abusivos, pervertidos y trastornados, pero al final decidís que a lo mejor no tienen la culpa de ser así. También, La Ciudad y los Perros es un paseo por Lima, sus barrios, características, clases sociales y estereotipos. La complicidad autor-personaje-lector está en todas las páginas, convirtiéndose uno mismo en un testigo activo del Leoncio Prado.

catbooks2's review against another edition

Go to review page

4.0

4.5

montsepetl's review against another edition

Go to review page

5.0

Awesome book! Vargas Llosa know how to keep you engaged in the story. The non-linear story telling keeps your mind busy while you get to know the characters. Try guessing who's telling what story every time.

sikkpuppi's review against another edition

Go to review page

4.0

"Nihče ne začenja bitke, v kateri ne more zmagati."

Perujski pisatelj in Nobelovec Mario Vargas Llosa je z romanom Prikriti junak iz leta 2013 (te dni je izšel njegov najnovejši roman, Cinco esquinas oziroma Pet vogalov) igrivo in humorno posegel v majhno zgodbo načelnosti in nepopustljivosti, vpeto v razslojeno in zakrknjeno družbo, ki te hkrati poveličuje in zaničuje. Družbo vzdrževanja statusa quo, v kateri se pričakuje enotirna smer in je vsak odklon v najboljšem primeru pospremljen z dvignjeno obrvjo. Lahko pa se konča veliko huje. Pa čeprav se ti ljudje na ulici smehljajo in te trepljajo po rami.

Junak, ki izstopi iz množice, je junak vseh, toda zmanjka poguma in volje, da bi mu sledili. Svet je naravnan tako, da zravna vsako upogibanje, utiša neharmonične glasove in jih zapakira v osebne, majhne sisteme, ki na veselje in v vesolju vseh na kratko zavalovijo, nato pa poniknejo med štiri stene. V pozabo. Nagli in nepričakovani vzklik na širši sliki se spremeni v intimni odmev. Toda v vsem tem – in tega se zaveda tudi Llosa – tli upanje. Premiki se vedno začnejo v posamezniku, vprašanje pa je, koliko trmoglavih posameznikov je potrebnih, da se osebno zagovarjanje časti sprevrže v kaj večjega, trajnejšega.

Takšna posameznika sta Felicito Yanagué, lastnik uspešnega avtoprevozniškega podjetja, in Rigoberto, premožni zavarovalniški agent. Njuni zgodbi se sprva odvijata ločeno, nato pa se v seriji usodnih dogodkov združita.

Felicito nekega dne prejme izsiljevalsko pismo, s sladkimi in bogaboječimi besedami zavito grožnjo, da mora neznanim ljudem – logično predvidevajo, da mafiji – v zameno za varščino, kot davek na mir, vsak mesec plačevati petsto dolarjev. Felicito noče o tem niti slišati, saj v njem še vedno odzvanja očetov stavek, ki ga je izrekel pred smrtjo, naj nikoli ne pusti, da bi hodili po njem. Ne pusti se zmesti, zato jadrno odkoraka na lokalno policijsko postajo, kjer pripetljaj tudi prijavi. Toda s tem dejanjem, ki ga mnogo pripisujejo tvegani zaletavosti, se njegov položaj izjemno zaplete in izpod preproge se začne valiti pepel preteklosti.

Rigoberto želi na zasluženi predčasni počitek. V varnem zavetju upokojitve bi se končno lahko posvetil ljubezni do umetnosti, pomirjujoči glasbi, ki njegovo življenje spravlja v red. Sanja o družinskem potovanju v Evropo, ko ga ne levi nogi dobi šef Ismael s presenetljivo novico, da se bo poročil s svojo služkinjo. Namesto Rigoberta v Evropo na vrat na nos pobegne šef, obupanemu Rigobertu pa za vratom pusti razvajena in bogastva željna Ismaelova dvojčka, ki iščeta krivca za to, da ju je oče pustil na suhem. Da pa je mera še bolj polna, se Rigobertovemu sinu na nenavadnih mestih prikazuje skrivnostni človek, za katerega se ne ve, ali je pedofil, zavetnik ali sam hudič.

Prikriti junak je preprosto napisan roman, nekateri bolj ostri kritiki, vajeni njegovih prejšnjih del, bi lahko pripomnili, da je pisatelj nekoliko spustil literarne standarde, toda lahkotnost ter primesi telenovele, zaradi katerih ni presenetljivo, da je knjiga v Južni Ameriki doživela ogromen uspeh, so varljive. Poglavja, ki tečejo kot namazana, so prevetrena in dovolj odprta, da je v njih mogoče najti različne bistvene prvine, ki kar kličejo k razpravi in premoščajo zemljepisne razdalje. Med drugim se dotakne problematike ustoličene moške (oziroma očetovske) vloge in servilnosti žensk ter perečega vprašanja vzgoje, ki je še zlasti v teh časih prostih rok, prirojenih pravic in čezmernega udobja izjemno pereča tema.

Knjiga, ki v svoji živahnosti vsakdanjika pušča dovolj drobtinic, da nahranimo svojo miselno zvedavost.

Objavljeno na damjanzorc.net.

kerlissss's review against another edition

Go to review page

challenging dark emotional funny medium-paced
  • Plot- or character-driven? A mix
  • Strong character development? Yes
  • Loveable characters? It's complicated
  • Diverse cast of characters? Yes
  • Flaws of characters a main focus? Yes

4.5

bibliotkria's review against another edition

Go to review page

5.0

Durante los primeros capítulos de este libro, no sabía si me estaba gustando o no. Parece una decisión deliberada el que sea una historia en la que es difícil adentrarse, porque el autor juega con los puntos de vista de diferentes personajes sin darles necesariamente una introducción, lo que requiere de un lector activo para recoger esos fragmentos y reconstruir las partes de la historia.

Este tipo de narración es muy interesante, pero creo que puede ser disuasoria para alguien que busque un tipo de lectura más “pasiva”, por llamarla de alguna forma. Una vez superados los primeros capítulos, cuando ya estamos más familiarizados con los personajes y con la prosa del autor, se empieza a apreciar más el dinamismo que crean estos diversos puntos de vista. Además, después de una primera parte más bien introductoria, la segunda parte fue, para mí, mucho más disfrutable (y dura a partes iguales).

Al estar ambientado en una academia militar, todos los personajes son chicos jóvenes pasando por una educación muy dura y siempre en unos ambientes masculinizados y violentos. Puede ser una lectura bastante difícil a nivel emocional. El autor consigue crear esa sensación de temor y de desasosiego, en la que el lector se adentra en esa escuela con sus dinámicas despiadadas. En un mundo en el que estamos poniendo sobre la mesa el debate de las “nuevas masculinidades”, es interesante leer una novela que plasma de forma tan vívida cómo ha sido tradicionalmente el rol masculino. Y dice mucho del virtuosismo de un escritor poder plasmar en una novela los sentimientos y experiencias de sus personajes de forma que cualquiera que lo lea pueda sentir compasión y simpatía por ellos.

Además de la prosa tan impecable de Vargas Llosa y esa invitación a la reflexión sobre la masculinidad y la vida castrense, a mí me gustó mucho la ambientación. Parece ser que el propio autor asistió a esa escuela militar en esa misma época, con lo cual el libro puede constituir un reflejo bastante fiel de ese periodo. A mí personalmente me resulta especialmente interesante aprender, a través de una ficción, sobre la historia de un país o una región. En este caso, refleja la sociedad de Lima en los años 50.

Por supuesto, no podemos saber (a no ser que alguien se lo haya preguntado directamente al autor, algo que probablemente haya ocurrido) cuánto tiene de autobiográfica la obra en su descripción tanto de la ciudad como de los perros. En cualquier caso, lo tomaría como un dato curioso, pero sea cual sea la realidad, nada le puede arrebatar a este libro la maestría con la que está escrito.

zehradagustun's review against another edition

Go to review page

4.0

I decided to start exploring Mario Vargas Llosa’s works with his first novel, The Time of the Hero (La ciudad y los perros), and I must say, I absolutely love his writing style. It’s so captivating that I already feel justified in purchasing his entire collection!

jess_runi's review against another edition

Go to review page

reflective tense medium-paced
  • Plot- or character-driven? A mix
  • Strong character development? Yes
  • Loveable characters? No
  • Diverse cast of characters? No
  • Flaws of characters a main focus? It's complicated

5.0

readmusicspeakspanish's review against another edition

Go to review page

dark medium-paced
  • Plot- or character-driven? A mix
  • Strong character development? Yes
  • Loveable characters? It's complicated
  • Diverse cast of characters? N/A
  • Flaws of characters a main focus? Yes

4.5


Expand filter menu Content Warnings